خلاصه بیوگرافی/ پیمان سلطانی

پیمان سلطانی آهنگساز، رهبر ارکستر، نوازنده و منتقد  متولد 27 دی ماه 1349 در ایران است. او سال 1355 موسیقی و نقاشی را در کارگاه های آموزشی رادیو و تلوزیون ملی ایران و کلاس های آزاد وزارت فرهنگ و هنر شروع و بعد از آن تحصیلات اولیه خود را در مدرسه آریا مهر کرمان از سال 1357 آغاز کرد. از 16 سالگی به تهران آمد و به تحصیل در رشته ی گرافیک پرداخت و سپس درارمنستان تا مقطع فوق لیسانس در بخش آهنگسازی تحصیلات اش را ادامه داد. اما همواره موسیقی رکن اصلی زندگی او به شمار می رود. وی آموزش های موسیقی خود در بخش نوازندگی ابتدا به صورت خود آموخته و سپس زیر نظر معلمان نامی ایران چون پرفسور امانوئل ملیک اصلانیان، فرامرز پایور، دکتر محمد تقی مسعودیه، فرهاد فخرالدینی و ... و چند استاد اروپایی و ارمنستانی  چون پرفسور توماس کریستین داوید و پرفسور یوری داویتیان در حوزه های آهنگسازی و رهبری ارکستر ادامه داد. وی همچنین در حوزه فلسفه و زیبایی شناسی از محضر دکتر رضا براهنی و دکتر منوچهر بدیعی بهره برده است. از جوانی به همراه تحصیل موسیقی به عنوان معلم نیز به آموزش موسیقی در بخش های نوازندگی، مبانی آهنگسازی، فرم و آنالیز و شناخت موسیقی قرن بیستم و ملل و ... پرداخته است.
وی از سال 1372 مدیر هنری چندین انتشارات چون ویستار، آگرا، سرنا، دریچه، آگرا و جامه دران و مسئول صفحه موسیقی و شعر نشریات ادبی و هنری بایا، قال و مقال و سر دبیر نشریه موسیقی چنگی و فصلنامه موسیقی سُرنا بوده است.
در اوایل دهه 70 دو گروه موسیقی به نام شبانرود (به همراه شاگردان خود) و گروه شنیدستان از نوازندگان جوان معاصر تشکیل داد و انجمن موسیقی آغاز را در سال 1373 راه اندازی کرد و از سال 1367 تا کنون کنسرت های بسیاری را به تنهایی و با گروه های مختلف اجرا کرده است. سلطانی در سال 1376 مدیر اولین صدا خانه موسیقی ایران شد که البته یک سال و نیم پس از راه اندازی با تغییر مدیریت در شهرداری برای همیشه تعطیل شد. وی در سال 1382 موزه ی موسیقی آواها و نواها را در شیراز راه اندازی و به مدت 3 سال مدیریت آن را بر عهده داشت.
وی هم اکنون رهبر ارکستر سمفونیک ملل ایران، رئیس بخش موسیقی ایکوم ICOM) ( در ایران و مسئول بخش بین الملل موزه ی موسیقی ایران  و مدیر سایت موزه موسیقی آنلاین و سایت زنان موسیقی می باشد.
پیمان سلطانی در نوشته ها ی فلسفی و انتقادی پیشین اش پیرو دیدگاه فلاسفه ی تحلیلی (اگزیستانسیالیت ها) بوده و در آثار موسیقایی اش ابتدا از آهنگسازان (مدرنیست و پست مدرنیست) پیشرو مکتب دارمشتات پیروی می کرد، اما چند سالی است که در آثارش هویت (آی دن تی تی) را جستجو می کند.
از فعالیت های دیگر او می توان به چاپ و نشر اشعار، نقدها و طراحی های گرافیک اش اشاره کرد.
از آثار او  می توان به ایرانه خانم، ایران جوان، خیامی دیگر، آرش کمانگیر، آزادی، رقص شرقی، زنانه ی پارسی، یادگار لیلی، دورِ شرقی ، راپسودی بختیاری، نسیان، گُل کو، خسروانی ها و ... اشاره کرد.
وی هم اکنون در تهران زندگی می کند.